Het einde van de opvoeding

Beste Jan,
Je cursus heeft hier veel invloed gehad. Als de kinderen echt klein zijn moet je wel iets van regels hebben omdat ze zelf niet goed consequenties kunnen inschatten. Maar zodra ze dit wel kunnen kun je het kinds steeds meer eigen verantwoordelijkheid geven en daarmee alle regels afschaffen. Dat is wat we nu dan ook gedaan hebben, alle regels zijn afgeschafd.

Als ze heel laat naar bed gaan zijn de volgende dag heel moe op school of op het sportveld en komen ze er achter dat dit vervelend is voor hen. Als ze niet leren voor een proefwerk omdat ze de hele dag hebben gegamed komen ze er achter dat dit vervelend kan zijn voor hen. Het is niet leuk als je veel onvoldoendes haalt en niet over gaat, dan ben je niet tevreden over jezelf als je weet dat het wel zou kunnen als je iets meer je best deed.

Toen onze oudste naar de middelbare school ging hadden we nog best veel regels over bedtijd, over game tijd, over je bord leeg eten.
Er was ook heel veel strijd, dat was niet leuk. We hebben inspiratie gehaald uit deze cursus en sindsdien geleidelijk alle regels over boord gegooid. Ze doen hun opleiding niet voor ons, die doen ze voor zichzelf.

Nu is onze oudste 17 en omdat we ook alcohol zijn eigen verantwoordelijkheid hebben gemaakt is dat zelfs niet zo spannend meer voor hem en zeker geen must. We veroordelen hem nergens over en dus vertelt hij alles. En het is heel erg leuk om in goed contact te staan met je kind! Waarom zou je ook eigenlijk niet bevriend mogen zijn met je kind?

Ze hoeven ook nergens meer mee naar toe. Niet verplicht mee naar een verjaardag of naar opa of wat dan ook. Waarom zou je je kind ook meenemen naar iets waar voor hem of haar niets aan is? En sinds dat niet meer hoeft willen ze steeds vaker juist wel mee. Ook wandelen of fietsen vinden ze nu af en toe best leuk en praten ze honderd uit.

Groetjes,

Theun